.
بسم الله الرحمن الرحیم
«إِنَّ بَطْشَ رَبِّکَ لَشَديدٌ»
به‌راستی خشم و ناگهان‌گیری پروردگاه تو، بس‌سخت است.
▪️توحیدیان، از بن جان، به وعده‌های الهی باور دارند.
گروندگان به انبیای الهی، ره‌یافتگان به راه روشن وحیانی، در همه سختی‌ها، تنگناها، وادی‌های حیرت‌افزا، گذرگاه‌های توان‌فرسا، شب‌های دیجور، امید به گشایش دارند و بردَمیدن سپیده.
▪️اندوه‌ها، دردها، شرحه‌شرحه‌شدن یاران ایمانی، افق‌گشا و مردان آوردگاه‌های دهشت‌انگیز، مردان و زنان موحّد، کودکان و نورستگان معصوم، پیشاهنگان، طلایه‌داران و راهبردی‌اندیشان عرصه نبرد، با همه اندوه و دردی که کوه‌کوه، بر «جان» آنان آوار می‌کند و روح و روان‌شان را می‌آزارد، گزند و آسیبی بر باروی بلند ارادهٔ این پویندگان راه کمال و حق، وارد نمی‌سازد و آنی روی از قلهٔ برافراشته و آسمان‌سای هدف برنمی‌گردانند که خدا را همراه خود می‌بینند و از خود به خود نزدیک‌تر.
اینان بارها، در گرماگرم نبرد، گاه شَرارِ سهمگین شِرار، در سنگلاخ‌ها، لابه‌لای صخره‌ها، باتلاق‌ها، ناهمواری‌ها و درشتناکی‌ها و در میان دَدان و کُنام‌ها، نصرت الهی و امدادهای غیبی و گشایش‌های شگفت را دیده‌اند.
▪️از این جایگاه، به زمین و میدان رزم می‌نگرند و با قدرت و در پرتو امدادهای الهی، با هماوردان سنگدل، درنده‌خوی، بی‌بهره از خوی انسانی، به هماوردی می‌پردازند، تا زمین را از لوث بدخواهان، بدکرداران و مشرکان و شرک‌گستران پاک، و راه را برای اجرای احکام الهی و برافراشتن نظام عادله اسلامی، هموار سازند و جسم و جان بندگان خدا را در کهف ربوبی، از گزندها و آسیب‌ها در امان بدارند و جام‌جام آرامشِ سرچشمه گرفته از چشمه‌سار رحمانی را به جام جان‌شان فرو ریزند.
▪️برافراشتن برج و باروی نظام وَحیانی قرآنی، و استوارسازی آن، با آیه‌‌آيه قرآن و بخش‌بخش سنّت رسول الله، به آسانی و در کنج عزلت و مدرس، به حقیقت نمی‌پیوندد، که در گاه‌های رویارویی با ستم‌پیشگان، تباه‌گران، کرامت‌سوزان، درافتادگان سرسخت با بُن و بنیاد توحید و احکام سرشتاری توحیدی شاید.
▪️رسول اعظم ص با غزوه‌ها و سَریّه‌های پرشمار دوران عمر شریف و حکمرانی، مجال و فرصتی نداشت که احکام الهی، نقشه راه و نظام‌سازی وَحیانی را در گاه فراغت و در کنج مدرس، به خواستاران، جویندگان و شیفتگان این راه و آیین، بیاموزد که در میدان نبرد و در آوردگاه‌های بزرگ، جرعه‌جرعه، زلال‌های وَحیانی را به آنان می‌نیوشاند و شهد ناب آن‌ها را به کام‌ها فرومی‌چکاند و سَبوهای هشیاری و بیداری و نقشه و آیین چِسانی پوییدن راه‌های نارفته را فراراه‌شان می‌گذارد که به آسانی بتوانند از گذرگاه‌های دشوارگذر، گذر کنند و در اوج هشیاری و بیداری و درک و اندریافت آموزه‌های وَحیانی فردای خود را روشن بنیان بگذارند.
▪️سیّد مقاومت، که عزادار اوییم و در غم از دست دادن‌اش ناآرام، با دل شکسته و دیدگان اشکبار، از آن روی، گوهر بود، گوهر کمیاب و دست‌نیافتنی و هدیهٔ الهی برای زمینیان و نسیمی دلاویز برای دوزخیان زمین، که سرشار از نابِ وحی بود، با نقشه قرآن حرکت می‌کرد، آوردگاه‌ها را سامان می‌داد و به نیروهای ماهر، زبده و فرودآمده بر برکه زلال قرآن، میدان می‌داد، تا قد افرازند، میان‌داری کنند و با هشیاری و تدبیر، عرصه جولان‌گری را از دشمن صهیونی، بگیرند و نگذارند شرنگ بی‌هویت‌سازی و ناامیدی را بر جام «جان»ها فرو ریزند.
▪️او، چون «جان» خود را با آیه‌آیه قرآن، صیقل داده بود، آیینه‌سان، اصحاب اخدود را می‌دید که چِسان موحّدان و مردان و زنان الله‌الله‌گویان و از شرک و ضلالت روی‌گردان را به گودال پر از آتش می‌افکندند، و خود، گواه بر رفتار خود بودند، در حالی که کینه‌ای از آنان نداشتند، جز این‌که قلب‌هایی لبالب از ایمان به خداوند عزیز و حمید داشتند و بر این ایمان و باور ژرف، پای می‌فشردند و در برابر هر سخت‌گیری، شکنجه و آزاری، حتی حفره‌های پر از آتش، قهرمانانه پایداری می‌کردند. همانان که چون شمع در آتش بیدادِ بیدادگرانِ بت‌پرست سوختند و با سوخته‌شدن خود، شعلهٔ ایمان و خداپرستی را برافروختند و راه حق را برای آیندگان، روشن ساختند.
▪️سیّد عزّت و شکوه اسلام، به روشنی می‌دانست و دریافته بود راهی را که خود و یاران توحیدی و باورمند به حق و حقیقت‌‌اش در آن گام گذارده‌اند، راهی است پرخطر، و حفره‌های آتش، فراروی، امّا چون فرجام آن‌را زیبا و باشکوه می‌دیدند، همانا باریابی به آستان ربوبی «ربّ»، باکی نداشتند، که جز به راه نیندیشند و استوار گام در آن بگذارند.
▪️آن عزیز سفرکرده، آینده صهاینه و استکبار جهانی را در آیینه وجود خویش و یاران باصفای خود می‌دید که چسان فرجامی دارند:
آیه شریفه:
«إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ»
همانا آنان که شکنجه دادند مردان و زنان مؤمن را، پس از کار ناشایست خود برنگشتند و پشیمان نشدند و به توبه روی نیاوردند، برای آنان است عذاب جهنم و عذاب سوزان.
▪️عذاب جهنم، در آخرت است و عذاب حریق در دنیا.
این تبه‌پیشگان، آتشی که بر جان مؤمنان افروخته بودند، شراره‌اش فراگیر شد و آتش‌افروزان را بسوخت.
▪️و از دیگر سوی سید شهیدان مقاومت، در جام گیتی‌نما، دید که این مردان و زنان مؤمن، باایمان و عمل صالح، سرچشمهٔ ایمان، خیر و خرمی، را در ذهن و اندیشه خود و دیگران گشودند و جاری کردند. اگر بدن‌های آنان در راه خدا سوخت، روح آنان موجب شادابی و افزایش رحمت گردید:
«ذلک الفوز الکبیر»